Prowadnice istnieją w każdym porządnym programie graficznym. Podobnie jak w programach służących do zaawansowanych prac graficznych, również w programie PowerPoint można wykorzystać prowadnice do wyrównywania obiektów. W aplikacjach takich jak CorelDRAW albo Adobe Illustrator wystarczy prowadnicę ściągnąć z linijki ekranowej. W PowerPoint tworzy się je trochę inaczej.
W raporcie tabeli przestawnej zaszyte są informacje, na bazie których tabela przestawna robi swoje wyliczenia. Nawet jeśli z pliku z raportem usuniemy arkusz, zawierający dane – to i tak dane tkwią w tabeli przestawnej. I może się okazać, że plik zawierający jedynie malutki raport – nagle waży kilkadziesiąt megabajtów.
W niniejszym tekście odpowiem na pytanie: jak można odchudzić taki plik z raportem przestawnym, żeby nie zapchać naszemu jego odbiorcy skrzynki pocztowej.
Nie znajdziemy w MS Word przycisku wykonujące wymuszone justowanie, tak jak można odnaleźć przyciski wyrównujące akapity do lewej, do środka, do prawej i wreszcie robiące zwykłe justowanie. Ale od czego mamy skróty klawiszowe? 🙂
Nie wszystkie funkcje Excela da się odnaleźć w okienku wstawiania funkcji. Jedną z takich tajemniczych funkcji jest funkcja DATA.RÓŻNICA, która została wbudowania w ten program dla zachowania zgodności z Lotusem 123.
Funkcja ta pozwala na wyciągnięcie informacji o liczbie dni, pełnych miesięcy albo lat mieszczących się między dwiema datami.
W slajdach programu PowerP
oint, w dokumentach Worda i w arkuszach Excela można tworzyć i modyfikować kształty wektorowe krzywymi Beziera, podobnie jak to się robi w CorelDRAW czy Adobe Illustrator.
Oczywiście możliwości edycyjne tych programów trudno porównać z porządnym programem do edycji grafiki wektorowej, jednak krzywe Beziera w nich są i działają.
Dzisiejsze zadanie: pokazać w eleganckiej formie graficznej (czyli zwizualizować) różnice między kwotami wydatków na poszczególne rodzaje produktów z poniższej tabeli.
W komórkach tabelki, zawierających wartości liczbowe, mają się pojawić kolumny wyglądające jak słupki wykresu.
Istotą praktycznie wszystkich programów do składu publikacji jest „trzymanie” treści w polach tekstowych i możliwość łączenia tychże pól tekstowych w łańcuchy.
Niniejszy artykuł pokazuje, czym różni się normalne pole tekstowe w MS Publisher od pola przepełnionego oraz jak połączyć ze sobą dwa różne pola w jeden wątek.
W programie MS Publisher składam czterostronicową publikację. Na każdej ze stron umieszczam odpowiednie pola tekstowe, elementy graficzne i tabele. Ale na każdej ze stron chciałbym również umieścić ten sam półprzejrzysty obrazek, który będzie znakiem wodnym. Jak to zrobić bez wstawiania grafiki na każdej stronie osobno? Rozwiązaniem jest wykorzystanie stron wzorcowych, do których wejść można przez przycisk Strona wzorcowa, znajdujący się na wstążce Widok.
Załóżmy, że chcemy kupić samochód o wartości 120 tysięcy złotych. Nie mamy gotówki na ten zakup, więc zwracamy się do banku z prośbą o kredyt. Bank sprawdza naszą zdolność kredytową, a następnie proponuje nam kredyt o stałym rocznym oprocentowaniu 10% i pięcioletnim okresie spłacania. Raty będziemy płacili „z dołu”, do końca każdego miesiąca. Zanim podejmiemy decyzję – chcemy w Excelu sprawdzić, jaka będzie wysokość miesięcznej raty. I czy jesteśmy w stanie takie raty płacić.
Funkcja JEŻELI jest używania najczęściej do sprawdzania czy komórki w tabeli spełniają założone warunki i do reagowania na te warunki.
W tym tekście opisuję jedno z zastosowań funkcji JEŻELI.